تنهـاییـ پرهیاهو

ای کاش که جایِ آرمیدن بودی

درها بسته ، سرها در گریبان


ایران تنها جایی‌ست که زمانی که از چیزی اطلاع دقیق و علمی داری باید ساکت شی و به حرف‌های اونایی که توصیه‌هاشون رو از منبع غنی تلگرام یا هرجایی مثل این آوردند گوش کنی،چون هم زورت از اونا کمتره و هم اعتماد به نفست! همینطور ایران تنها جاییه که کسی به دنبال حقیقت و حرف‌های درست نیست ، هرچی سهل الوصول تر و به عادت‌های قبلی نزدیک‌تر ، پرمخاطب‌تر . البته من هرگز پام رو از مرز‌های وطن چهارفصلم بیرون نگذاشته‌ام و نمی‌دانم که آیا آسمان همه‌جا همین رنگی‌ست؟

۳ نظر
غمی ‌‌
۱۵ آبان ۱۸:۳۶
اگه هم باشه انقدر پررنگ نخواهد بود

پاسخ :

موافقم ، انقد پررنگ که تو ذوق بزنه نیست ..
لبخند ...
۱۵ آبان ۱۹:۱۰
نه اینکه اعتماد به نفس نداریم، مسئله اینه که هرچی بیشتر میفهمی کمتر معتقدی (در مورد علم تجربی دارم میگم)

پاسخ :


منظورتو از معتقد بودن خیلی خوب متوجه نشدم ، ولی اره مخصوصا راجب مسائل پزشکی که این علامه بودن بولد تره ! و خب اونقدر مطمئن نظریه‌های غلط میدن که ترجیح میدی سکوت کنی تا بخوای باهاشون مخالفت کنی ! 
لبخند ...
۱۵ آبان ۲۱:۵۹
منم دقیقا منظورم همین چیزای پزشکیه. یعنی هرچی بیشتر میخونی، میفهمی کمتر مطمئنی. مثلاٌ خیلی راحت میگن این ماده این اثرو داره، در حالی که واقعیت اینه که مثلا ده تا مقاله گزارش دادن این ماده در این شرایط انقدر درصد بهبودی بر فرض نشون داده و اونقدرام نمیشه با اطمینان گفت این اثرو داره یا نه.

پاسخ :

اهان ، اره دقیقا همینجوره:)
About me
من فقط دلم می‌خواد چیزهایی که تو همون لحظه بهش فکر کرده‌ام رو بنویسم، و به قضاوت شدن فکر نکنم.شاید چند وقت بعدش کاملا نظرم تغییر کنه ، چون همه چیز مدام درحال تغییره ، و این زندگیه!
آرشیو مطالب
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان