تنهـاییـ پرهیاهو

ای کاش که جایِ آرمیدن بودی

No idea

 

فاصله‌ی آدم تا پایان دادن به عذاب همیشگی و دائمی ، اینه که مقدار کمی از چیزی رو به خودش تزریق کنه،یا جسم تیزی رو در مسیر شریانش بلغزونه!ولی چرا همین چند ثانیه ، اینقدر سخته که آدم اینهمه زجر و دلمردگی رو تحمل میکنه و نمیتونه تمومش کنه؟!

۰ نظر
About me
من فقط دلم می‌خواد چیزهایی که تو همون لحظه بهش فکر کرده‌ام رو بنویسم، و به قضاوت شدن فکر نکنم.شاید چند وقت بعدش کاملا نظرم تغییر کنه ، چون همه چیز مدام درحال تغییره ، و این زندگیه!
آرشیو مطالب
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان