آیا این انتظار زیادیست که آدم بخواهد یک نفر،تنها یک نفر در تمام این کرهی خاکی باشد که بشود دو کلام با او از چیزهایی که دلت میخواهد حرف برنی و بر تنهاییات اضافه نکند ؟
من فقط دلم میخواد چیزهایی که تو همون لحظه بهش فکر کردهام رو بنویسم، و به قضاوت شدن فکر نکنم.شاید چند وقت بعدش کاملا نظرم تغییر کنه ، چون همه چیز مدام درحال تغییره ، و این زندگیه!