چهارشنبه ۱۸ مهر ۹۷
می‌نویسم اینجا که یادم بمونه ، حک شده تو سرم ، پاک نشه هیچ‌وقت از حافظه‌ام . که دیگه دلم نمی خواد هدف و آرزوم رو داد بزنم ، نمی‌خوام با دیگران شریکشون شم ، نمی‌خوام هیچکس حتی برای یک لحظه با خودش فکر کنه : چه خوش‌خیال !
می‌خوام واسه خودم نگه‌شون دارم ، براشون جون بکنم، هی شکست بخورم و دوباره از اول شروع کنم . داد زدن هدف و آرزو هیچ دردی از ادم دوا نمی‌کنه جز اینکه انرژی‌تو بگیره و مدام بهت یادآوری کنه : اگه نشه چی؟
