سه شنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۷
دیدن بیمارهای بیمارستان روانی و مصاحبه باهاشون ، فارغ از بیماری‌هاشون ، فارغ از توهم‌ها و هذیان‌های گاهی خنده‌دارشون، فارغ از هرچیز دیگه‌ای، غمگینم میکنه ! واقعا از عمق وجود غمگینم میکنه و حالم رو خراب...
انگار وقتی اونجام و میام بیرون ، یه ابرِ تیره میگیره جلوی چشمام و دنیا رو برام از چیزی که همیشه فکر میکردم تباه‌تر میکنه !
حالا بیا و هی برام بیماری‌هاشون رو اسیب شناسی کن و علت زمینه‌ای بده ، عوامل زمینه‌ساز و تسریع کننده مشخص کن..هی بیا با علم پایین و بالا کن علائمشونو .. من بیشترین حسم غمگینیه …
در واقع باید اعتراف کنم که از ابعاد ظرفیت من خارجه ! من درمورد آگاه شدن از وسعت مشکلات و بدبختی‌های دیگران، آدم بی‌جنبه‌ایم ...
