از یک جایی به بعد نمی‌شود به افتخارات قدیمی بالید ، نمی‌شود به تمدن دوهزار و اندی ساله و منشور حقوق بشر کوروش و کاخ اپادانای خشایارشا مفتخر بود .
نمی‌شود بخاطر بازی فوتبال ایران - استرالیای سال 1998 توی رویا فرو رفت .
نمی‌شود با مقام استانی ورزشی در دوره ی دبستان و یا تئاتر های دوره ی دبیرستان پز داد .
نمی‌شود بعد از ده سال هنوز با رتبه ی کنکور و دانشگاه دوره ی کارشناسی فخر فروخت .
از یک جایی به بعد نمی‌شود هنوز توی قبل گیرکرده باشی و ذوق کنی که قبلا چه کارهایی کرده بودی ! دنیا به طور بی رحمانه ای در حال گذشتن است و از یک جایی به بعد ، باید چیز جدیدی داشته باشی برای رو کردن !
پس اگر حداقل تا 2 سال پیش به موفقیت خاصی حتی در زندگی شخصی‌تان دست پیدا نکرده اید ، روش جدیدی برای حل حتی مشکل خودتان ابداع نکرده‌اید ، یا چه میدانم ، اصلا حتی اگر تا یک سال گذشته یکی از اخلاق های گندتان را ترک نکرده اید و در جواب انتقاد ها گفته اید : من همینم که هستم! لطفا لطفا لطفا هنوز موفقیت های گذشته‌یتان را توی چشم و چال دیگران نکنید !
این فکر را بریزید دور که کسی که بیست سال پیش از شما پایین تر بوده ( چه از نظر مالی ، چه علمی ، چه هرچی اصلا) هنوز هم باید عقب تر از شما گیر کرده باشد ! درواقع این شما هستید که توی جایگاه قبلی‌تان گیر کرده اید !
