راستش تصمیم گرفته بودم امروز فقط یه پست بذارم و مثلا بگم من هم سرم شلوغ است بیکار نیستم که دم به دقیقه وبلاگ آپ کنم :/
ولی وقتی روی تخت دراز کشیده بودم و خیره به سقف با صدای خیلی بلند داشتم برای nاُمین بار آهنگ ادامه بده ی رضا بزدانی را گوش میدادم و دندان هایم رو به هم فشار میدادم ، دلم خواست بیایم و آهنگی که بارها زندگیمو از لبه ی پرتگاه نجات داده رو بهتون معرفی کنم ... نمیدونم کی حرف های دل من رو به احسان گودرزی ترانه سرای این اهنگ گفته بود که انقدر این اهنگ رو درک میکنم
وقتی میگه ادامه بده به لبخند
وقتی میگه از همان حرف های ساده بزن مثلا بگو چه روز بدی
وقتی میگه اما فقط ادامه بده این روزهای هولناک را بی نمک بدون دکمه ابری ...
وقتی فریاد میزنه که نیستی و اتفاق های تلخ ساده میوفتند
یا میگه و مهم نیست چند شنبه است
و وقتی تیرو شلیک میکنه و میگه چه احمقانه زنده ام ، چه وحشیانه نیستی
گوش کنید اگه دوست داشتین ، و البته 40 ثانیه ی اولش فقط موزیکه ، پس شکیبا باشین لطفا :))
