تنهـاییـ پرهیاهو

ای کاش که جایِ آرمیدن بودی

در باب تراپی و التیام

 

 

چند روز پیش توی یوتوب به حرف جالبی از یکی که داشت در مورد پروسه تراپیش توضیح میداد رسید

گفتش که من شش ماه اول تراپیم اینطوری بود که فقط داشتم کارت میکشیدم و هیچ تغییری حس نمیکردم !

خیلی میفهمم این حرفشو ، اون مسیر ناامید کننده که گاهی فکر میکنی این هزینه‌ی زیادو بابت چی دارم پرداخت میکنم،من که هنوز همونم ! ولی یه لحظه‌ست ، یه لحظه که به خودت میای و میبینی پس تمام اون ماه‌ها و جزییات اون حرف‌ها چطور داره نتیجه‌ش رو میده . ( آن لحظه هزاربار تقدیم تو باد ) 

۰ نظر
About me
من فقط دلم می‌خواد چیزهایی که تو همون لحظه بهش فکر کرده‌ام رو بنویسم، و به قضاوت شدن فکر نکنم.شاید چند وقت بعدش کاملا نظرم تغییر کنه ، چون همه چیز مدام درحال تغییره ، و این زندگیه!
آرشیو مطالب
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان